Bir Fotoğrafçının Gözünden 12.Batı Trakyalılar Panayırı 6.Uluslarası Balkan Yağlı Güreş Şampiyonası

Aracım olmadığı için bu tür uzak yerlere gitmek/ulaşım benim için  her zaman  bir problem . Öncelikle Gündoğdu Köyüne Pazar günü otobüs kalkıyor muydu onu öğrenmeli idim. Bursa Fomara meydanından B 29 nolu özel otobüs oraya gidiyormuş. Saatlerini öğrendim.

Bu etkinliğe de her zaman olduğu gibi fotoğraf arkadaşım Bahadır Abi ile gittim. Belediye otobüsü tam zamanında geldi. Çalı Güreşlerine sabahın köründe gitmiştik. Bu sefer öğle vakti yola koyulduk. Huzurlu ve pratik bir yolculuktan sonra Gündoğdu Köyüne ulaştık.

Güreş alanın etrafında tam bir şenlik havası hakimdi. Yiyecek içecek satan satıcılar panayırın en gözdeleri idi.Panayır alanı müsait olduğu için küçük bir lunapark bile kurulmuştu. Bu da en çok çocukları sevindirmiş olmalı idi.

Güreş sahasına ulaştığımızda güreş turnuvası daha başlamamıştı. Mehter Takımı mini bir konser vermişti ki biz bunun sonuna yetişebildik. Ardından biraz da sıkıcı olan protokol konuşmaları başladı. Bu konuşmalar epey bir zaman sürdü. Tabii ki biz ve güreş severler güreşlerin bir an önce başlamasını istiyorduk.

Kapıdaki güvenlik görevlileri fotoğraf çekmek için içeri girmemizde hiçbir sorun çıkarmadılar. Çalı Güreşlerindeki güvenlik görevlilerinden daha anlayışlı davrandılar diyebilirim.Gerçi Çalı’daki görevliler de sonradan  fotoğrafçıları içeri aldılar ama başlangıçtaki tavırları gereksiz ve anlamsızdı. Neyse bu konu orada kapanmıştı zaten.

Saha içine girdiğimizde bizi kendisine ilk çekenler güreşlere davul ve zurnaları ile eşlik eden sözen kardeşler  gurubu idi. Onlar samimi ve sıcakkanlı tavırları ile bizlere fotoğraf konusunda çok yardımcı oldular.

(İtiraf etmeliyim ki bu organizasyonda en çok beğendiğim kişiler bu sözen kardeşler gurubu üyeleri idi. Çal dediler çaldılar, sus dediler sustular. Protokole yeni ve önemli birisi geldiğinde hemen oraya gitmeleri söylendi, yeni gelen önemli şahsiyeti memnun etmeye çalıştılar. Enerjilerinden ve neşelerinden hiçbir şey kaybetmediler..Onları kutluyorum)

Bu arada muhteşem hitabetleri ile cazgırları da unutmuyorum.Kırkpınar Güreşlerinin baş cazgırlarından İznik’li Pele Mehmet ve oğlu  Pele Bülent Türkçeleri,ses tonları ve espirili anlatımları ile tüm güreş izleyicilerini coşturmayı rahatlıkla başardılar.Onlar olmadan güreşlerin bir tadı olmayacağını düşünüyorum. Hepsi harika idi.

Saha Çalı’dakine oran ile daha küçük boyutta idi.Aksine  sahanın etrafı daha ferah ve geniş idi. Burada yine protokol için ayrılmış bir bölüm vardı. Onun tam karşısında sanırım halk için ayrılmış üstü branda ile örtülü bir bölüm daha vardı. Bunun dışında halk güreşleri ayakta ve ağaçların altında izlemeyi tercih etti.

Güreşler oldukça geç başladı. (Saat 17 00 civarı)  Büyüklerin güreşleri tabii en ilgi çekicisi olacaktı.

Organizasyonda bir takım aksaklar olduğunu gördük ve hissettik. Bir kere program oldukça çok geç başladı. Protokol konuşmaları gereğinden fazla uzun sürdü. Kimi güreşlerin bitişleri uzadı. Ardından güreşecek güreşçiler daha fazla bekledi. Seyirciler de tabii. Bu güreşler de sakatlanmalar ve yaralanmalar oldukça fazla idi. Daha dikkatli ve tedbirli olunabilirdi.

Güreşlerde gördüğüm olumlu yanlar da vardı. Uluslar arası güreşçilerinde organizasyona katılmaları sevindirici.(Bu güreşlere Fransa’dan katılanlar bile vardi)  Ptotokol bölümündeki şahıslara pek ayrıcalıklı ikramlar görmedim. Halka pilav dağıtımı yapıldı. Gezici sebil ekipleri de buz gibi limonata dağıttılar. Umarım bu dağıtımlar halkın çoğuna yapılmıştır tam bilemiyorum. Bir de fotoğraf çekmeye gelenlere anlayışlı davranıldığını söylebilirim. 

Fotoğraf olarak çok fazla bir şeyler yakalayamadım. Hava oldukça sıcaktı. Bizler güreşçiler kadar yorulduk nerede ise. Alan çok dardı. İstediğim  görselliği bu yüzden tam yakalayamadım. Kadraj sadeliği konusunda benim gibi takıntısı olan kişiler için çok iyi ortam yoktu sonuçta. Daha çok detay çekmek zorunda kaldım. Güreşçiler de sürekli hareket halinde olduklarından çekimler oldukça zor oldu. Burada zaten sanatsal çalışmalardan daha çok belgesel nitelikli çalışmalar çıkarılabilirdi.

Yine güzel bir Pazar günü geçirdim diyebilirim. Ülkemizde bu tür organizasyonların sayısının artması sevindirici. Bir takım aksaklıklar olabilir olsun hiç sorun değil. İnsanlar kendi kültürlerini geleneklerini bu tür organizasyonlarda yaşatıyorlar, hatırlıyorlar ve çocuklarımıza öğretiyorlar. Bu gerçekten takdire şayan bir olay.

Organizasyonda emeği geçen herkese buradan teşekkür etmek istiyorum.

Güreş alanından ayrılıp evlerimize gitmeye karar verdik. Ulaşım yine sorun olacak mı diye aklımdan geçiyor. Çünkü yürüyecek halim kalmamıştı. Özellikle yüzüm, ensem ve kollarım güneşten kıpkırmızı olmuştu. Bir an önce eve gitmek istiyordum. Neyse ki her yarım saatte bir şehre otobüs vardı.Otobüsü çok beklemeden evimin yolunu tuttum.